شمع ، سوزن ، برف
شمع را ببین،هر چه به آن نزدیک تر می شوی روشنایی و گرمای بیشتری را دریافت می کنی. قرآن می خواهد ما شمع صفت باشیم ، یعنی هر کس به ما نزدیک تر است بهره و سود بیشتری دریافت کند،به همین خاطر سفارش می کند که نخست پدر و مادر خود را مورد نوازش و احسان و لطف قرار دهید و سپس نزدیکان خود از قبیل همسر، فرزندان و بستگان و آشنایان و ... و بالوالدین احسانا و بذی القربی و ...(نساء ۳۶)
.............................................................................................................
سوزن برای همه لباس می دوزد جز برای خود،یعنی همه را می پوشاند جز خودش که برهنه است.مثل سوزن نباشیم، یعنی فقط برای دیگران جامه تقوا و فضیلت نسازیم.بلکه برای خود بخواهیم تا مشمول گله های تلخ حق نباشیم که فرمود : لم تقولون مالا تفعلون (صف ۲) چرا آنچه را که خود به کار نمی بندید ، به زبان می آورید. عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس --- که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن (حافظ)
..............................................................................................................
برف اگر تند و شلاقی ببارد نمی نشیند.برف وقتی می نشیند که نرم و آرام ببارد.حرف هم مثل برف است، یعنی اگر نرم و آرام باشد بر دلها می نشیند،به همین خاطر خداوند به موسی و هارون فرمود حالا که به سوی فرعون می روید با او نرم سخن بگویید.فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَینًا (طه ۴۴)
پ.ن:با تشکر ویژه از استاد بزرگوارم دکتر شمس الله صفرلکی که مطالب این پست رو در اختیار من قرار دادند.
در زدم و گفت کیست؟ گفتمش ای دوست، دوست