حضور

دعا، کلید عطا و وسیله قرب الی الله تعالی و مخ عبادت و حیات روح و روح حیات است.

دعا، سیر شهودی و کشف وجودی اهل کمال و تنها رابطه انسان با خدای متعال است.

دعا کاسر قلب و جابر آن به «أنا عند المنکسره قلوبهم» است؛ یعنی دل از ذکر و دعا شکسته شود و دل شکسته، درست ترین و ارزنده ترین کالای بازار هستی است که خدا در دل شکسته است.

دعا یاد دوست در دل راندن و نام او به زبان آوردن و در خلوت با او جشن ساختن و در وحدت با او نجوا گفتن و شیرین زبانی کردن است.

دل بی دعا بها ندارد، و دل بی بها بها ندارد: «قل ما یعبؤ بکم ربی لو لا دعاءکم» بگو اگر دعای شما نباشد پروردگار من شما را چه وزن نهد و به شمار آورد.(فرقان/78)

                                                                                                                                                                                  نور علی نور، علامه حسن حسن زاده آملی